IKMASKER.NL | 2023
mengelmoes, poespas, allegaartje
#24 | HAIKU'S, de bundel
Platoonse bundels
bestaan bij de gratie van
hun vermogen tot
scharnieren, domweg
om hun verticale as;
horizontaal draait
het om het weefsel;
diagonaal wijst zichzelf:
wegmakerij, time
---
& time again, de
hermeneutische helix
loochenend, alsook
A.L. met de kreet
poetry shouldn’t mean, but be,
alsmede god, de
hele rataplan,
met haar kuren voor/tegen,
heeft één troef, namely
---
de relatie qua
enerzijds identiteit,
anderzijds de rest -
de holte om niet
eigenwijs te missen, oh,
vereenzelviging
met de ene, het
enige, wees’lijk richtsnoer
qua gene einder ...
#23 | HAIKU'S, de bundel
Is het mogelijk
om ‘n haiku-bundeltje
te maken, met het
centrum nergens en
de omtrek overal, hmm,
de inverse van
hetgeen bekend staat
als the great mess. Probeer het,
oppert de muze,
---
formuleer met schwung,
definitie-inflatie
speelt geen rol, kortom,
louter vertrouwen,
dubbelzinnigheid troef, langs
dingen, relaties,
deels recursief! Ne-
geren, zoals degeen met
zonder wortelen ...
---
zeg wolken? Wolken
zijn niet met een standaard meet-
lat meetbaar, telbaar
zijn wolken ook niet,
net als nevels, dampen en
meer. Niks gemist? M.
meent het hare, ik
adem vlokken paars, wordt licht -
witter dan leesbaar ...
#22 | HAIKU'S, de bundel
Haiku's door en door -
er komt geen einde aan, poh,
het is een begin ...
#21 | BASHO | Matsuo Basho: Verzamelde haiku’s
Ach jah, deze bundel haiku's mag natuurlijk ook niet onderbelicht blijven: Basho - en dan is Gerrit Otterlo's artikel - het metrum van de haikoe - uiteraard verplichte kost ... en wie er echt door en door in wil duiken, mag dit werkje evenmin missen: Basho and the Dao
#20 | RATIONELE MYSTIEK?! | nog wat aanknopingspunten voor de haiku-bundel
Van absurdisme tot mysiek ...
#19 | VIER FLAPJES | voor-, linker-, rechter-, en achterflapje vd haiku-bundel
VFa
Op grond van logos
het mogelijke onder-
scheidbaar van het on-
mogelijke, zo
alles inzichtelijk, met
niets uitgezonderd;
zin onderscheiden
van onzin vereist vrijheid,
context en kaders,
VFb
tegenstellingen
waar dan en slechts dan als er
wisselwerking heerst -
kennis wordt niet ont-
zenuwd noch bevestigd / on-
geacht het verhaal,
integendeel. Hoor:
lees/leef het lezen/leven,
ogenblikmystiek?!
LFa
M. rijmend?! Rijm het
onnoembaar conundrum, sec
met hetgeen eigen-
loos toeft, naast elke
(on)bestaande (wan)orde,
oeteltoetelzat.
Edoch, welk standpunt
dan ook innemen qua M.
is heiligschennis,
LFb
wezenlijk zijt aan
zulks tot ver na de komma
niets toe te voegen.
Steeds is er alles,
al dan niet gestructureerd,
vraag maar in het rond,
te uit en ter na,
oh, flaneer door de sferen,
(als) absurdaoist ...
RFa
Fractaal één op één
solipsistisch met de tao -
welwillend inter-
zijn, op doorbreken
de bestendige wuwei-
voorstelling, de rest
is show, geen business
die er werkelijk toe doet:
“to want/will” lacking,
RFb
dichotomisch / flawed;
alleen qua de werveldans
der elementen
en de harmonie
der sferen, draait het om ons,
zonder welke niet
uw wereld bestaat
als zodanig, zichzelve -
flowed u de te, M.?!
AFa
Het is gedaan / niet
onopgemerkt gebleven
is het: ab ovo,
in medias res,
post rem - achteloos gedoe,
het is hoe het is.
Verknoopt zulks waarzin,
verstrikt zulks waanheid – via
welke genese
AFb
of welk resumé
boeit zulks: de geest gereedschap
zonder dimensie(s).
De ouro-boros
lacht om voorwaarts struikelen;
rolt achterwaarts door
zowel schijn als poort
der regeneratie, zo
louter weer en heen.
#18 | "ZONDER CONTEXT" | wat strohalmen voor de te verschijnen haiku-bundel ...
Heraclitus: The Inception of Occidental Thinking; Logic: Heraclitus's Doctrine of the Logos
#17 | NOTITIE
Afgelopen week merkte ik op een leeg moment (voor zover lege momenten bestaan) / een kant en klare haiku in mij op. Gedwee telde ik de lettergrepen, en jawel, het paste - maar, zoals het gaat met zulke momenten, ze vervliegen, verdampen, en voor je 't weet zit je met lege handen; dat knaagt, want qua de organische machinerie die 'n bundel is, is zo'n werkje zonder uitzondering 't sleutelstuk (zoals elk dichtsel in elke bundel). Maar, linksom of rechtsom waait het antwoord als rook in de wind, ja, het draait om inspiratie.
En, zoals bekend, draait de wind, dus beet we hebben 'm alsnog, sort of, als kwikzilver ...
#16 | VRANC & FREIJ 0
0
Als, zoals gesteld, heel het heelal
brainy is, al dan niet emergent /
behept met bewustzijn, wat zulks
ook moge wezen, heeft het dan
vrije wil, met de natuurwetten
geen wetten, noodzakelijk noch
contingent, doch puur de kern
qua acties en intenties a t/m z?!
Nou, aangaande kwesties zoals
'eternal inflation' en/of 'super-
symmetry' en/of 'background-
radiation' (domweg in drieën),
qua graden van vrijheid, struc-
turen van binding, (g)een kans.
#15 | E.D.D.A.
E.
Over alles is
alles te dichten, over
niets niets; open deur
tot en met, onwaar
als elk cliché, vergeet het
maar, 't rijmt, dus door,
uit met de pret, aan
de slag: "minne" bedrijven
qua geest'lijk lichaam?!
---
D.
In zekere zin
is het maken van een god,
mannelijk en/of
vrouwelijk en/of
anders, min of meer gelijk
aan 't poffen van
zeg zeven granen,
'n kwestie van halfslachtig
jongleren met paut.
---
D.
Zo’n god, zichzelf deels
tegen het licht houdende
met al hun gaten,
niet bekend met het
verschil tussen dit en dat,
de overeenkomst
tussen onder meer
yabba, dabba & doo / niet
niet fifty/fifty.
---
A.
Wat wel? Wat 'n vraag
om niet te verkwanselen
met een antwoord! M.,
zielsverwant, poekelt:
"ware liefde?!" (doet de deugd
primum amore
deinde philosoph-
ari), laat de crux vogel-
vrij in het midden ...
#14 | M.A.R.A.
M.
Alles stelt zichzelf,
linea recta, richting
't gansch-andere:
niet-bestaan anders
dan niet-zijn / blijkbaar
alsmede schijnbaar -
verschil maakt het niet;
het vermogen te worden
hoe men zij(t), normaal.
---
A.
Tegenstrijdigheid
tussen waar ende onwaar
eenzelfde kwestie
als het wezen van
vloeibare identiteit:
be-te-ke-nis-vol?!
M. (wie anders, pin
M. er niet op vast) ademt
eenheid met alles,
---
R.
alles met M. - zo
gaan de dingen, de dingen
gaan zo, agonaal
wederkerig dwars,
zigzaggende abc-
tjes - 't belooft wat,
het ijlen der (a-)
symmetrische macht, op scherp
(f)annihilatie,
---
A.
(g)eenwording via /
met gene ander, zichzelf,
dao, gottegod, M. -
een filosoof stelt:
de wereld bestaat niet; mij
raapt een kiezel op,
toont een vlinder, aan
elke druppel, korrel, vonk,
ten dele gelijk ...
#13 | Yin & Yang, uit de bundel YONG
Ongeveer een jaar of twee terug, de bundel Yong al min of meer in kannen en kruiken, schoot het vers Yang mij in de geest; uit sort of diezelfde geest, knalde een weekje terug (maar, wat is tijd?!) het vers Yin. Complementair, sure. Een kwestie van ringcompositie.
---
YIN
Alles is sneeuw, en als
het geen sneeuw is, is het schuim,
en als het geen schuim is,
is het M., zeker, zoals M. alles is,
behalve M. - M., in vergelijking
met ‘n singulariteit / niets
dan bel noch bol, om ‘t even gelijk
aan “‘t hart v/h hart” ...
---
YANG
Misschien dat alles, dit alles, niets,
niets dan enig verzinsel?! Ik geloof
‘t niet, wel, wie gelooft de dichter/
de muze?! De ongehetene, wetend
wahrheit & dichtung gelijk aan M.
Zinnelijk, zintuigelijk, zinrijk, zin-
vol. Dus - uit het hoofd, het heelal
in / aan; u blieft maar ... en vergeet
niet: het zijn & het niet(s) volledig
evenwichtig, symmetrisch, allround.
#12 | FAVEREY, graf geruimd
Dichter in dit land, weg uit deze grond ...
#11 | TALESIS 2.0
Van alle maken is afmaken het volmaakste, aldus K. - of hij een punt heeft, geen idee, wel is het zo dat ik weer 'ns aan het rommelen was in m'n digitale archief/proeftuin/zooi, en wat stuff tegenkwam dat met wat knippen, plakken en polijsten prima past in Talesis, mijn meest literaire bundel, letterlijk en figuurlijk, en, mijn meest leesbare ... kijk maar:
---
D
Zijn wij wie of wat wij zijn,
zo firm verknoopt met 'paut';
worden is beter; het best iets
als wezen wezen - eenvoudig
beiden identiek aan zichzelf,
woek’rend anders. Soms woelt
er ruimte-tijd, the twilight zone,
van nergens, voor aeonen, met
tig spectraallijnen in de marge;
verwar ‘t niet met afwezigheid:
te verschillig om evenwichtig
lichtjaren te draaien rondom
de zigzagzon, te onverschillig
qua the anxiety of influence. O,
nest van niets, lichtend licht?!
---
M
poëzie is zelden Poëzie; vaak
is het typografisch incorrect
proza, inefficiënt gebruik van
de bladspiegel, a-circulair de
juxtapositionele plaatsing van
a. dit / b. dat - kortom, zulks
amper taal der drift ... dus vrij-
wel niet het genoemde spul,
nee, desalniettemin moge het
ondubbelzinnig duidelijk zijn
hoe zowel zus als zo alsmede
het weer- & wachtwoord, jah
zij(t): het zwijgen van M. D.,
1431 nederlandse vertalingen
van de Lao-Zi, de Gumbert-
collectie - en of zulks 'tao' is?!
---
V
‘n Basaal experiment als proef om
uit de grondtoon van 'misschien'
het grijste grijs grijzer te grijzen:
onbegonnen werk?! Een werkje
van niets - ‘t discreet en continu
omzetten van één enk’le binaire
schuif-schakelaar, onvermijdelijk
in samenhang met ‘t bestaan van
symmetrie(ën) & structu(u)r(en).
Ach, achter alles (g)een plan, on-
geacht of zulks nou gevat wordt,
is het waarlijk waar, god, ‘n grap
van de hoogste orde; lachen dus,
de weg v/d snik circulair slopen ...
#10 | FILTER & BUBBEL III
I
Vrijheid, vaag polig:
positief en negatief ...
neutraal geen optie;
goed, eerst negatief:
vrij van a. onderdrukking,
b. onmacht, c. M. -
mooi, nu positief:
vrij tot a. de wil willen,
b. verzet, c. M. -
waar, als volgende,
eerdere, welke dan ook,
contextgebonden?!
---
IIa
Vrij, bevrijd - joke nor
yoke. Niets anders dan anders,
er is geen moment
voor en/of na ... met
alles het alles, zelfs/juist
onvoorwaardelijk
zulks eigen maken
behoeft legitimering,
voor nu, na nu. Dis-
oriëntatie
alom, overal? Adem,
zing, oh, ontbolster!
---
IIb
Zich ontbolsteren,
betekent zoiets iets? Moet
men (men moet, stelt K.)
jip-en-janneke--
taal hanteren, idio-
syncratisch, multi-
interpretabel
afdoen als linkse hobby,
slinks het laten aan
spoorboekjesmakers -
poëtische verheffing
of vereffening?
---
III
Niemand weet het, een
mening flink inwisselbaar,
de spanning tussen
doxa en logos
iets ontlaadbaar, ietsje dan,
via poëzie.
Nou, lang verhaal kort:
de dichter speelt pim-pam-pet,
de muze spelt feiten,
verschil is er / niet,
al moet gezegd: iedereen
bedoelt hetzelfde ...
#09 | FILTER & BUBBEL IIb
I
Ik besta niet, het
zijn de microben in mijn
lijf, de virussen
in mijn brein, die mij
maken tot wie ik ben, niet
ben, al doende - o,
het mentaal rippen
van de maskerade, zich
van de dwaling ont-
doen dat men zelve
bestaat, oh, ontmaskering,
zo machtig vitaal ...
---
IIa
met zulks de wereld
uit, in, hoe dan ook, rest niets
dan men, de men die
doet wat moet, wegens
niet anders kunnen dan dat,
a-priori als-
ook post-priori
geen speld tussen te prikken,
pfff, voor niemand noch
mij, situatie-
resultaatgericht woek'ren,
zo gewoon gelijk
---
IIb
aan zeg Elckterlijc,
een kwestie van hoe men iets
als identiteit
wel danwel niet pas-
klaar definieert. Wees er
bewust van dat dit
volgt, qua karakter,
uit hoe men dit of dat aan-
pakt (zichzelf incluis),
het enige wat
je kan doen is tonen dat
je het kan / wel-ja.
---
III
Wat kan? Wie kan? Het
bestaan, te bestaan, heus, hoe
anders? Anderen
min of meer wezend
voor wie zij zich uitgeven,
zijnde gelijk aan
de inverse van
hun tegendeel, een manier,
pluizig-logisch, om
hard te claimen dat
a=a ~ god ... daarom: dichten,
denken, voelen één!
#08 | FILTER & BUBBEL IIa
I
Alles, iedereen,
doet wat moet, zonder dwang of
drang: abc'tjes.
Niets hoeft - behalve
het halen van adem, het
kloppen van het hart,
het diepste denken,
het levendigst liefhebben,
waar-maken, verder
hoeft niets, mag alles -
en de dobbels maar rollen,
het lot maar plotten ...
---
IIa
Riders on the storm,
is dat wie of wat wij zijn:
ghostwriters? Spelers
op eigen houtje,
geworpen in de wereld,
gedoemd tot vrijheid;
waarheen en waarvoor
staat in kristal geschreven,
regel na regel -
het in kaart brengen
van uitzonderingen? Geen
beginnen aan, de
---
IIb
kaart niet het gebied,
andersom evenmin. Sure,
men mag oefenen,
wat men wil, op het
moment supreme draait het om
improvisatie,
binnenstebuiten
keren van de rol - ach, echt
verschil maakt het niet,
met echt, uiteraard,
qua betekenis / steevast
op losse schroeven.
---
III
Plots daagt het: wij zijn
eieren, ouwe trouwe
godeneieren,
goden in de dop,
spiksplinternieuwe goden,
wordend god-weet-wat.
Vlinders wit en blauw,
voilà, het god-ei--probleem
appeltje-eitje
voor M., voor de rest,
onkraakbaar / ongeacht schaal,
kijk, men doet wat moet ...
#07 | FILTER & BUBBEL I
I
Ontwikkeling: een
bonte manier van zien; een
echokamer, ijl,
zonder gelijke -
open luiken, dicht het lek
door spons te worden,
wezen, zijn. Nu niets
dan het gaan van de gang van
‘t gebeurende ...
het schmieren amper
merkbaar, sterker, niet merkbaar,
god, het is me wat ...
---
IIa
De route koersend
om en nabij hetgeen waar
ik werd wie ik word;
deels rechttoe-rechtaan
gekwadrateerd, geworteld,
non-duaal, dubbel
het midden tussen
dit en dat en wat niet al,
geen ei of geen god:
zonder alles te
richten op nu qua niets - zulks
zo ontzettend loos!
---
IIb
Wie meent de wereld
te kennen, heeft geen twijfel
over wat dan ook -
wie weet vergissen
zulke zekeren zich; zelf
hou ik het simpel:
motet-patronen
synthetiseren ... via
'n resonerend
meetsysteem dat werkt
met punt-, lijn-, draai- alsook schuif-
symmetrie, dat werk.
---
III
Anyway, doorprik
wat doorprikt moet worden, klip
en klaar. Goochelen /
op het snijvlak van
enkele druppels water,
wat brokken aarde,
een paar blokken hout,
en wind, en vuur (eerst later
ontbreekt er ether),
het lijkt wel magie;
men spoelt dozijnen kokkels /
in de mistkamer.
#06 | ZES KWESTIES - en (ongeveer) evenzoveel gedichten
Wat te denken van deze zes kwesties van denker Klaas Landsman:
1. wat betekent het bestaan?
2. wat betekent toeval?
3. wat betekent bepaaldheid?
4. wat is de oerknal?
5. wat is een zwart gat?
6. wat zijn de natuurwetten?
... en, wat houdt 't (allemaal) in?! Een mooi vertrekpunt voor Ruis & Raas.
#05 | VRANC & FREIJ I-III
I
Gehuld in blauw en geel, gaat W.
het boekje te buiten, het keurslijf
van weten en wetten ‘t pakje-aan
van deze en gene, doch voor W.,
na een weg of duizend, miljoenen
omwegen in- en afgeslagen, rest er
één enk’le weg die niet bestaat, die
stapsgewijs bewaarheid wordt. Het
is dé via libertatis - niet vrijheid van,
wel vrijheid tot. God, Zarathoestra
in de bocht, op eieren, gefocust op
het land waar de citroenen bloeien,
orerende: geen doel zij er qua die weg,
ga heen, helder & zonder vrees, ga heen.
---
II
Du mußt dein Leben ändern - aldus Rilke:
geen oproep, nee, een constatering;
niet de formulering van ‘n noodzaak,
wel van een voldongenheid! Zo simpel,
zo simpel als de machtige ontwikkeling
van faustiaanse individualist, via TKS,
naar spinozistische pantheïst. Heus,
dubbel en dwars fuseren met de Logos,
o, oceanisch één met de zee des levens,
waar elke middernacht de bliksem slaat,
passie spat, vuurwerk knalt, ‘t cerebrale
driestig drift, geblakerd en blakend - zo
ontaardt ‘n storm, ontaarden de dingen,
een kwestie van mee-doen, mee-maken.
---
III
Alles anders! Alles anders dan hoe ‘t was, is,
dus geen graduele noch lineaire voortzetting,
wel structureel, categorisch, dit & dat anders,
alles! In limbo nu, zo transitie naar dan, al -
gebruik maken van een nummeratorstempel,
mwah. O, de ruimte van het volledig leven:
weet, ‘t nest is goed, maar ‘t heelal is ruimer;
ergo, wees van binnen vuur, van buiten ijs.
Gewoon dichten over worden en wijzigen -
het poppen van potlood en papier, doende
de frase “gonna change my way of thinkin’,
make myself a different set of rules ...” met
onder de sterren, in de sferen, een glansrol
van kaliber voor vrijheid, door vrijheid ...
#04 | ONDERHOUD
Weg & Wis heeft klein onderhoud ondergaan, met vergaande implicaties, ook Ruis & Raas werd veranderd - beide bundels zijn verbeterd, al zeg ik het zelf ... men doet wat moet.
Ook wat gebrainstormd qua Vranc & Freij, dit werk sws nog een work-in-progress, zoals elke bundel, toch is de een affer dan de ander. Maar af, echt af, mwah, niet echt.
Anyway, momenteel (zoals altijd) lopen er tig dichtsels en bundels door elkaar heen ... terwijl zeg Vranc & Freij net een "beginnetje" heeft, klopt Filter & Bubbel alweer aan de deur - en aangezien ik maar een lui(zig)e* zondagsdichter ben, is 't amper bij te houden, but, 't werk vordert gestaag, we gaan gewoon maar door; zo komen we er wel, wellicht.
* luiïg, lousy, maar lullig, nee, dat moest er nog ns bijkomen, god-bewaar-me.
#03 | DE MAAN VERFT EEN GEVAAR ...
Gevaar, waarheid en urgentie, drie trefwoorden voor poëzie om aan te voldoen - en nu ik dit zo stellig schrijf, meteen de neiging om het af te zwakken: gedichten hoeven nergens aan te voldoen, hoeven en moeten niets, integendeel ... springen ze in de houding omdat iemand zo nodig dit of dat meent te moeten maken, dan is 't resultaat vaker wel dan niet houterig en geforceerd - een goed gedicht wordt door niemand gemaakt, behalve door zichzelf en de lezer, en het weefsel van (de) wereld waar het gedicht mee wisselwerkt.
Zoals Faverey meldt:
Zelden heeft de sprong van een panter
ook maar iets van dezelfde sprong door
dezelfde panter, wanneer niet zoals
gewild door die panter zelf.
Sterke poëzie, niet in het minst omdat hij actief zorgt niet door het vers zelf te spreken, maar het gedicht zelf, in al zn talige glorie, laat spreken - een parafraseerbaar gedicht is vaak een zwak gedicht; en een gedicht waarin nix op het spel staat? Een verloren zaak!
Wat staat er in mijn drie meest recente bundels op het spel? De eerste, Weg & Wis, is, in a way, een pelgrimstocht door de wereld, waarin duidelijk wordt wat en hoe de wereld is, in elkaar steekt, waarin duidelijk wordt wat gekend kan worden (en wat niet), en hoe; ja, in ruime zin ademt de bundel de eerste vraag van Kant: wat kan ik kennen?! De tweede, Ruis & Raas, een verkenning van Kant's tweede vraag: wat mag ik hopen (gegeven wat geweten is) - als aan het reilen en zeilen van de wereld ruwe data ten grondslag ligt, die er (sort of) de codificatie van is, valt daar in alle vrijheid een en ander uit op te maken.
Gewapend met de kennis van bundel 1 & 2, is te dealen met de kwestie van bundeltje 3, Vranc & Freij: wat moet ik doen?! Oftewel, hoe het leven (zelf) in te vullen, in vrijheid, ontketend van determinisme, omdat als men het reilen en zeilen van alles (en wat men min of meer mag verwachten) in de smiezen heeft, schept dat de mogelijkheid om zich zodanig te positioneren dat men kan doen wat men te doen staat, op de weg des levens.
#02 | BUNDELPRET
Door een meevallertje een stapeltje bundeltjes in huis gehaald, zoals F. van Dixhoorn, en van F. Nietzsche een min of meer complete dwarsdoorsnede van zijn dichterlijke werk, wat te onderscheiden is van zijn andere teksten, maar niet te scheiden, zoveel interacties en wisselwerkingen zijn er gaande, soms impliciet, maar soms ook - sort of - expliciet, zoals in de dionysische dithyramben waarin de geest en persona van Z. stevig waart. Het gaat er bij mij NIET in dat de figuur van Z. in deze bundel zijn ultieme ondergang* ondergaat, 't lijkt mij juist de uiteindelijke, definitieve overgangs-stap qua zijn voltooiing tot kosm(olog)isch ik, de insteek van TK Seung in "Nietzsche's epic of the soul" ruwweg.
Het is interessant om dit kruislings te lezen met E. Underhill's standaardwerk Mysticism, waarbij ik wil aantekenen dat de vertaling ervan nogal christelijk smaakt, helaas, ik vond juist haar sort of universele aanpak en behandeling van mystiek zo sterk, ontkoppeld van een specifieke religie, oa door brede concepten te hanteren, ipv toegespitste, wat een en ander in a way kleiner maakt: het absolute bv, is oa toch veel groter dan specifiek "God".
* Mariëtte Willemsen heeft destijds in een boek met de rake titel Kluizenaar zonder God (1997) laten zien hoe in ‘Tussen roofvogels’ Zarathoestra zichzelf verliest. Hier ontstaat het wanhopige inzicht dat aan de afgrond alle grootse idealen uiteindelijk geen standhouden. Op deze manier kun je dit gedicht (en de dithyramben) lezen als het failliet van N.'s eigen filosofie – en het gelijktijdig besef ervan. [NOTE: ik onderschrijf dit NIET!]
#01 | LECTORI SALUTEM
Sinds de drempel van 2000, maybe wat eerder, is er af en aan een site geweest; vaker af dan aan. Anyway, daar zijn we weer (voor de verandering), de zoveelste kiem van een levende proeftuin. Het motto: ik ben veel van plan.
Een van de plannen, zoals elke site-iteratie weer, is om 't leesbare deel van mijn bundels beschikbaar te maken - niet dat die dingen ooit af zijn, zoals de gedichten erin evenmin, weet, afmaken is een vorm van doodmaken, en doodmaken, daar doen we niet aan. De dichter is een opener, van gezichten, vergezichten, en god, werelden.
Aangaande werelden (elke bundel een talige wereld, at least) springen de bundels (niet) kant en klaar uit de kakelkop tevoorschijn; taal, identiteit, ha, the great mess at large, hun humus. Als het schikt, zal ik links posten naar boeken, berichten en artikelen - iets voor de geest om aan te haken, als kiemcel, een masker om te belichamen.
Verder zal ik, als het echt echt niet anders kan, een mening plaatsen, een oprisping als de wereldse poppenkast het weer 'ns te gortig maakt, cq domheid in het algemeen. Ha, wees gerust, ik volg zulke zanikende bagger niet op de voet, liever ben ik aan de gang met, met tjah ... u zult wel merken wat ik post, als taoistisch kluizenaar zonder god ...
|