Bij de bron 99,9% ondoorgrondelijkheid, met
transparanter, helderder, ijler, niet billijkbaar;
vergelijk het met letters, woorden, regels, jah,
verzen die men tegen ‘t licht houdt, eigelijk,
om linea-recta te markeren wat categorisch -
als genoemd, ietwat indirect - dialectisch is qua
crux: legitiem drie maal drie (falderalderire /
falderalderare), oh, die 0,1% evenwel, welnu,
via protocollen en procedures en operaties
is ‘n breekpunt mogelijk, doch ‘t doet & laat
zich raden hoe ‘t oorspronkelijk schouwspel ...
#29 | INFOBUNDEL, ordening
De dichter kan op zijn kop gaan staan wat die wil, de bundel doet toch zijn eigen zin. Dus heb ik de bundel maar op z'n kop gezet, achterstevoren & binnenstebuiten; een en ander is prima te verantwoorden, sort of, draait de bundel immers niet om data in formatie?
Hoe dan ook: er staat weer 'n verse versie klaar, en 'af' issie sws pas in interactie met u, dus knal 'n puike PDF-reader op uw device (Sumatra), klikke Ruis & Raas, en lezen maar!
#28 | INFOBUNDEL (appetizer)
RI of QM
Soul-space: reality, links and nodes inter-
locking nature's network, totally, implicit,
is not a collection of things, ah, it's a net-
work of generative processes - nothing has
independent existence, anything existing,
exists thanks to, as a function of, or ac-
cording to the perspective of, something
else ... all properties, the effects of inter-
actions, are relational; a property nothing
else than something which affects some-
thing else. Being nothing than (re/)action.
---
Zo struin je nietsvermoedend door The Guardian, zo struikel je over dit big-idea--artikel: why relationships are the key to existence; en voor je het weet staat er 'n vers op papier.
#27 | TATARUN (bundellegger)
*
Ik noem geen namen,
namen noem ik niet;
deze noch gene worden door mij
ontnoemd: Molloy / Malone,
onnoembaar. Moneymaker
geen naam, nee, Moneymaker
een feit, noodzakelijk contingent,
zoals elk feit, al dan niet
contra-factueel. En ik? Ik
herhaal mij, herhaal mij als M.,
’wijl de tijden beiden (op)
6000 voet voorbij Silvaplana,
de tijd niet. Modaal merkbaar,
productieve absurditeit tot
poëzie verheven,
gelijk niets, eigenlijk. Te-
gelijk - indachtig eenvouds
verlichte wateren - pauze in-
lassen waar zulks past, b.v. tussen
purper en applaus, qua ene Ika Loch.
---
Steevast als ik door mijn bundels blader, zowel die in de dop, als die in statu nascendi, als diegenen die min of meer af zijn, merk ik hier en daar verzen op die plots helder zijn qua positie & momentum, die zelf aangeven waar ze naadloos thuishoren. Waarvan akte!
#26 | DATABUNDEL
BL
Doorgaan: stug doorgaan alsof / er
eerder noch later, hier noch daar, is;
mee met de flow, de flow mede mee
tot stand brengen, door, dwars door
systemen, processen, (n)ontiteiten, programmatuur van nullen en enen,
alles vanzelfsprekend weergegeven
als gifgroen op gitzwart, door ... naar
gene ‘ware wæreld’ - of draait het
om medidatieve absorptie, concentratie a state of mind, not unlike zazen?! Alsof
in dubio zijn om zulks wat waard is;
via welk (ijk)punt gaan wij achteloos
onze gang?! De deur staat per definitie
op ‘n kier: in de marge van de matrix /
met de pijlomhoog-notatie van Knuth,
(g)een wet van de uitgesloten derde,
uitsluitend binaire gegevens, m’n beste!
---
Bovenstaand gedicht schreef ik oorspronkelijk, met horten en stoten, naar aanleiding van een matrix-achtig plaatje, de aankleding ervan het gevolg van bezig zijn met Bohm & co.
#25 | MATRIX (met soortement van deur)
#24 | DATABUNDEL (flapperdeflap)
FL
Radicale heteronomie, en dan niet
de simpele / maar de complexe variant;
zoals zeg identiteit en de hele rimram -
maar niet heus. R. of P. of D. dan?!
En maar geloven dat de zon, de sterren
en de maan echt zijn, even echt als
vogels en hun godganselijke adem,
maar echter nog: het is toch niet waar?!
---
FR
En of het waar is. De werkelijkheid is er
niets bij. Kunst! Met een grote K, ja,
natuurlijk. ‘t Bewijs? Stel, men claimt
zoiets als de zgn. EPR-paradox, gewoon
in het wild, dan is toch duidelijk hoe
ongerijmd eea rammelt, er in het geheel
geen speld tussen te rommelen is, o, zelfs
geen punt van een naald voor M. om ...
#23 | POETISCH BAKERPRAATJE #25072022
De dichter doet maar wat, zo roept men. Maar wat de dichter doet is veelal in nevelen gehuld; het resultaat van die hocus-pocus een gedicht, als het meezit. Hoe maakt een vrouw een kind, een vogel een nest? De vraag stellen is 'm beantwoorden. Dus ik zwijg.
Hoewel ...
Het geval wil dat ik de kakelverse bundel vrolijk naar deze en gene aan 't sturen was, en een van de eerste feedbacks zei: "ik denk dat het nog wel verder uit te diepen is." Mmh, waar "het" naar verwijst laat ik maar even in 't midden, maar de strekking ervan is voor een beetje dichter zozo, mijn pittige repliek was dan ook een flauw cliche: mwah, dat is juist aan de lezer; missch is eea zoals een kleurplaat, dat is ook aan de ander om mee in de weer te gaan; ik denk niet dat je vd dichter zelf moet/kunt verwachten dat die "zelf" de zooi gaat inkleuren. Zoals een wijs man zei: ge moet geen rode rozen rood kleuren.
Allerminst uit het veld geslagen bladerde ik daarna een stukje over Pessoa door, steevast gevuld met geblah over zijn heteroniemen, en hoe fitting het is dat de beste man Pessoa heet, vrij vertaald: persoon/masker. Oud nieuws ... maar nieuw was mijn associatie: doet ene B. Dylan niet hetzelfde, of eigenlijk R. Zimmermann, die (bijna) al zijn heteroniemen gewoon B. Dylan tooit. Dus, dan zet ik google aan het werk, zoeken op Pessoa + Dylan.
En zo kwam ik bij dit proefschrift: Who is it that writes? Poetry and the plurar self - koren op de molen voor wie nix liever doet dan prutsen met concepten van identiteit, en ik las: This essay will view the poet/self as (1) fluid or in a state of becoming, (2) located in the corporeal, in time and space, as a part of and deriving from, the fabric of context and, finally (3) pluralistic or multifarious (4) as authentic or ‘true’ to self. Juist - zo komen we op z'n tijd nog 'ns ergens. Als daar maar geen haiku van k... nevermind, daar issie al.
Lang verhaal kort: hier is Ruis & Raas 2.0* - ronduit een meesterwerk, al zeg ik het zelf.
*oude titel: Dataïsme
#22 | DATAÏSME, de bundel
Als ik schrijf, probeer ik dat zo onpersoonlijk als mogelijk te doen, objectief en neutraal, waarbij het de bedoeling is om het best mogelijke gedicht te schrijven, en op basis daarvan worden schrijfkeuzes dit en dat gemaakt, dus niet op basis van mijn mening, voorkeur of iets. In dat opzicht valt het op hoe herkenbaar 'eigen' mijn werk steevast is, vrij van concepten, projecties en meer van dat soort metafysische mikmak. En toch ...
Goed, geen gegeven zo beladen als data, terwijl data op zichzelf bij uitstek objectief is - ik ben, zoals enige stukjes hieronder al showen, flink met data en informatie in de weer (geweest), en een en ander heeft geleid tot een bundeltje in de dop. Of het af is, weet ik zoals gewoonlijk niet (de grote vraag blijft altijd, wanneer is iets af, en, kan iets afzijn?!); wel weet ik dat die nu 'Dataïsme'* heet en dat de proef op de som de poëzie zelve is.
*nieuwe titel: Ruis & Raas
#21 | DATABUNDEL (some sort of coda)
I
Overal goden, de tongen priemend uit-
gesproken - ontstoken - nou, wie
maakt er wat van alle tijden? Een dwalmgast zeker,
vragen naar de naam?! Men doet
wat moet, qua intentie!
‘t Heelal draait zich om
niets, de as, sunyata?! Hoe doet de dao? Op wuwei-
wijze daot de dao! Oh, hoe goud
te schrijven, gouder tellen, goudst (gelijk betreffend
constructieve ambiguïteit) recht-gericht.
#20 | DATABUNDEL ACHTERFLAPJE (first things first)
AF
‘t Af-tasten van de maan, bewijst niets
dan het zijnde schijnen van de zon. Tig
wolken doen er niets aan af; zij maken,
door grillig ontladen, het al tot al het is.
Qua weergave: dit al, dat al, heelal. God,
constitutie qua macro- ende microkosmos,
gezamelijk wisselwerkend’, geheel gelijk
aan de fantastische feiten van Plato(on).
#19 | DATABUNDEL (synthetische tweeling)
ONE SIDE
Rara, raad la différence tussen (uitgerekend)
maakwerk en markwerk: M., Cantor’s theory
of sets, orders of infinity, logic, topology, labyrinth,
self-referential modes of being, conscience. Noem ‘t
cerebraal, conceptueel dynamiet, ‘n paradox pur sang.
De adagia van less is more & show don’t tell? Ha, alsof
er iets te missen is, qua ‘t spel van gissen, verklaren,
doen alsof. Pure poëzie. De matglazen spiegel, ge-
barsten en gekrast, laat steevast quanta door, via
shefferstreep, kalman-filter, overton-venster.
---
OTHER SIDE
Al met al: ‘t maken van een bundel uit chaos - dat
wil zeggen, data, gezet in formatie, dit impliceert
informatie; met en/of zonder deze en/of gene
van dante via dit naar dat ... in isolatie echoot
zulks nothing but a negative feedback loop. Ping!
Nullen en enen. Enen en nullen. Vertel of
de-buggen telt! Het lichten van laden. Breng
het licht, meer, de lach. Haal adem, herhaal-
delijk (via bezinning) geaard. Wijsheid absoluut
geen relatieve kennis, hetgeen onweerlegbaar zijt.
#18 | LEOPOLD, CHEOPS (en rimbaud, dronken boot)
Leopold's lange gedicht CHEOPS telt 212 regels, opgedeeld in 7 strofen. De structuur ervan is cirkelvormig; het midden wat tegelijk "boven" en "onder" spiegelt, alsook met zichzelf samenvalt, telt 8 regels. Dan blijven er 204 regels over, maar de laatste 4 zijn een raar soort staartje, het zou "logischer" zijn als die 4 regels er niet zouden zijn: het middenblok bovenzijds voorafgaand door 100 regels in 3 strofen, volkomen gespiegeld in de 100 regels in de 3 strofen aan de onderkant ervan, eg de eerste met de laatste, enz.
Ik begrijp niet waarom die 4 regels er staan, ze verstoren de symmetrie/bouw. Naar mijn idee is het gedicht hierdoor minder ongenaakbaar dan het had kunnen zijn, tenzij zulks de "bedoeling" is, maar tot dusver is het kwartje daaromtrent nog niet gevallen (bij mij); 't doet me denken aan Rimbaud's DRONKEN BOOT, ook dat gedicht eindigt onnodig klein.
En jah, Vodadri eindigt evenmin eenduidig positief, het heeft iets intrinsieks onbepaalds, maar, positief lezen kan, de maat ervan in wisselwerking met de lezer ipv inherent klein.
#17 | DATABUNDEL (genesis-achtig dingetje)
In den beginne ware er niets dan data, ergo,
nullen & enen niet in formatie: in formatie
pas informatie. ‘t Gebeuren schept zichzelf /
mbt de mog’lijke som der staten; alles wordt,
weest hoe het is, in wezenlijke zin, om zich
waar te maken, uit potentie te actualiseren -
ontologisch en ontologisch en ontologisch,
die drie de bakermat aangaande ooo, alsook
‘t waren van ‘t logocentrisch spook, god, M.
#16 | VODADRI (nieuwe lente, hernieuwd geluid)
De zoveelste versie van Vodadri kon natuurlijk niet uitblijven, wie anders dacht kent mij niet/slecht, al moet ik toegeven dat a. zulks min of meer buiten mij omgaat, b. zelf had ik geen zoveelste zoveelste versie verwacht, maar he, ik ken mijzelf (en/of de wereld, de omstandigheden, de context, enz, yadda yadda, you name it, misschien zelfs M. zelve) dan ook slecht/niet, ik ben immers een generalist en de generalist weet niets van alles (maar misschien vergis ik mij, wat weet ik ervan, nietwaar?!) - wel, weer een versie dus, in de praktijk het verplaatsen van een vers naar de data-bundel, het overhevelen van een ander vers naar dat "gat", en om dan de elders ontstane lege plek te vullen met een vers vers.
Dat dit tot gevolg heeft dat de wisselwerkingen qua de bundel anders gaan resoneren, o, dat is waar, en dat alles anders is/wordt, ook waar! Maar wat geeft dat, een verandering is niet altijd maar per definitie een verslechtering, zoals Bloem meende, integendeel.
Dus, weg met de oude versie, en op pad met de nieuwe, naar/voorbij nieuwe horizonten:
Relatief een kleine moeite om bundels online te zetten, maar toch, maar toch ... het punt is dat het een en ander zo definitief maakt, al is dat schijn, want elke digitale bundel kan in een handomdraai aangepast en/of vervangen worden. Dus, weg met dubben, en hup:
In a way is YONG de opvolger van OADE, en/of het complement ervan, maar dan anders; het hangt aan elkaar van yin en yang, en is een dubbelportret in abstractie, jawel.
Pristina is ruwweg zo helder als kristal. Het zet taal, wereld en identiteit in de grondverf - volgende bundels werken deze driehoek verder uit, met de basis dit, als het oerprisma.
Talesis, 't woord zegt het al, heeft taal centraal staan. Het letterlijk, talig bouwen van een literaire wereld, (als) een leerdicht; met andere woorden: Wohlt ihr die totale Poesie?!
Met de talige wereld up & runnin', dient deze totaal interactief onderzocht te worden. Hoe dit anders te doen dan dmv 'n tocht in 15 staties, wisselwerking tussen 'bundel' en 'mij'.
#14 | CRASH
Soms, uit het niets, schiet er een gedicht tevoorschijn. Een gedicht is goed als het na lezing weer verdwijnt in dit niets, en tegelijk blijft haken in de lezer, ja, 'n onuitwisbare, onvervreemdbare blikseminslag. Minder goed, ronduit slecht, is 't plots de geest geven van de tablet met daarop aantekeningen, aanzetjes, wat niet al. De laatste backup was tegen corona, helaas, maar gelukkig heb ik het merendeel van het materiaal al zo goed en zo kwaad als kon verwerkt in de bundel Vodadri, voorheen Weg en Wis. Ander materiaal is tussentijds ook min of meer op de goede plek terechtgekomen. 't Is iets.
Goed, een bundel waar ik nou al tijden mee bezig ben, is ironisch genoeg mijn databundel. Het ontbreekt dit werk tot dusver aan een degelijk framework om een en ander in te plaatsen, tot zijn recht te doen/laten komen. Misschien dat good ol' Wittgenstein uitkomst kan bieden, als "model": strikt genummerde frasen/regels, you name it, onderling verknoopt op rizomatische wijze. Amen!
#13 | TAALBUNDEL
Naadloos na #33 Pristina, met 1+15 gedichten, volgt #34 Talesis, tellend 18 gedichten.
Maar, dat is gerekend buiten de bundellegger die eind feb (noodzakelijk) aan Talesis werd toegevoegd. Het zal, het is wat het is, bij deze de volledige, totale Talesis.
---
NASCHRIFT:
Volledig en totaal was ietwat voorbarig, bij deze nog wat flapjes pur sang:
---
ON-
Zijn wij wie wij zijn,
omgekeerd zijn zij wie zij zijn;
beter is: worden; het best
iets als wezen, wezen wezen.
Te woelen qua ruimte-tijd,
woek’rend anders. Soms zoemt
de kwestie: wat bestaat nergens,
oh, wemelt overal, waarna men
monter meldt: proces, ieder.
Te wezenlijk om evenwichtig
te draaien - steevast
wegens momentaan wijzen
rondom den zigzag-zon.
Nest van niets / lichtend Licht?!
---
BA-
Elk teken (zo ook u, zo ook ik) is
een gegeven, de interpretatie vrij,
de symbolische orde op drift, met
de wereld een wonderlijk weefsel;
feit en context strikt op scherp, de
zon ravenzwart, de raven sneeuwwit;
de sneeuw? De sneeuw is de kleur
van de nonparels van B. Geen M.?
Geen M.! Geen spat anders dan fris appelblauwzeegroen met ietsiepietsie
wind, zulks komt en gaat langs ons
door: een vreemde verhaspeling, al
is de werk’lijkheid vreemder, niets
evenwel zo vreemd als kunst, ware.
---
LANS
Elk 'vers' waarder dan elk ander,
manifest evident; elke snaar ... u,
ik, iks, o, synthetisch amalgaam,
het ijkpunt ten top. Dynamiek -
alles is perceptie c.q. perspectief:
licht kiert van en aan alle kanten,
heen en weer en weer heen; niks
schuin bolvormig, zoals ieder ei.
En de muze dan, al dan niet met
haar godenmasker? Wel, wikkel
onafgebroken rode draden, ont-
sta dag en nacht tussen de regels,
monteer pasklaar op de planken:
wit op wit, zwart op zwart, grijs!
#12 | VAN GOGH [uit: Encyclopedie der Idolen]
Die knallende zonnen bij van Gogh, geen wonder dat
het hem verging zoals het hem verging. Nachtblauw,
laaiend geel, zonderlinge kraaien, en ook het lood, uit
het veld geslagen, toen gevallen in den oude tuin met
hagen die waanzin binnen de perken van het redelijke
smoren: blinde muren, kille kamers, de intensiteit van
schroeiende sterren onder handbereik, echter nimmer
zo loos om ze losjes te plukken als pruimen, als eieren.
Gedichtenweek 2022, thema "natuur". Ramsey Nasr dicht het poëziegeschenk "Wij waren onder de betovering". Het Poëziegeschenk is gebaseerd op de honderden brieven die Vincent van Gogh schreef, vanaf zijn jeugd tot aan zijn dood in 1890. Ramsey Nasr plaatste Van Goghs woorden in een nieuwe context en herschikte deze tot meeslepende poëzie. De spellingswijze van de gedichten varieert van archaïsch tot modern, soms binnen een en dezelfde strofe. Je kunt je laven aan een bundel vol korenvelden en kastanjebomen, zonnebloemen en zwarte heide, cicades en citroenen.
Van de week de hokjesgeest maar weer 'ns van stal gehaald. Dat wil zeggen, oude diploma's opgediept, en de bijbehorende vakken chronologisch geordend (omdat ik iets wilde weten over de volgorde waarin ik mijn gedichten globaal heb geschreven, dichterlijke logica is soms ver te zoeken, eh ...) Maar goed, ik sorteren, en ik bleek ofwel 10p te weinig te hebben, ofwel 20p teveel. Niet dat het nu nog relevant is (wat is relevant?!), maar die 10 studiepunten, tjah, 't zou er zomaar op kunnen uitdraaien dat ik ooit weer 'ns een vak ga doen.
Achterberg [kb, dbnl, wiki] is zo'n dichter om jong trouw te lezen, om daarna stilzwijgend te vergeten. Of nou jah, stilzwijgend, een paar jaar terug heb ik een stukje gepend en uiteengezet waarom ik de beste man ontgroeid ben.
Dit niet als afrekening, daar was hij te weinig vaderfiguur voor, wel als manier om scherp te krijgen wat 't is dat zo iemand jarenlang de top der laaglandse letteren aanvoert, en toen ook zeker zijn merites heeft/had, en dan toch pffft.
Of die insteek helemaal is gelukt, mwah. Het werd meer een stukje in de trant van "eerst wel, toen niet, omdat ...", zonder verregaande diepgravendheid. Ik sta evenwel nog steeds grotendeels achter mijn punt dat Achterberg tenslotte ontgroeid wordt, dat veel van zijn werk "maakwerk" is, dat veel gedichten iets hebben van pudding die alleraardigst begint, maar tijdens 't souperen inzakt - toch, bij vlagen, iets proeven van zijn geladenheid en bliksem, blijft bijzonder!
Misschien dat 't mogelijk is om zijn tig bundels te plunderen (die zijn sowieso deels ad-hoc tot stand gekomen, de man schreef en bundelde haast manisch) op goeie regels, goeie strofen, daar dan als een soort Frankenstein 2.0 mee aan de slag te gaan. Vooral zijn vroege werk (tot zeg eind jaren '40) bevat zat materiaal om op z'n minst één kek hybride bundeltje samen te stellen: lading!
Een van de 3 millennium-boeken hield de dubbele betekenis van "bestaat" tegen 't licht (in een bespreking van Kouwenaar's totaal witte kamer); samen met wat opmerkingen geplaatst bij van der Straeten's bundel onbalans, moest weg&wis tevoorschijn gehaald worden om weer 'ns de dichter uit te hangen.
Op de tablet had ik nog een gedicht om werk van te maken, en op m'n mobiel ook een half dingetje dat vroeg om afmaken. Met tig aantekeningen overal, wat regels, passen en meten, schrappen en schuren, en 'n bovenstebeste bui, kwam ik een heel eind. Verder zelfs. Het resultaat: twee naadloze gedichten.
Met 't nodige bik- & wrikwerk in weg&wis ruimte gemaakt om de verse verzen op de goede plek te plakken. En, zoals te verwachten was: twee verzen vielen daarbij af. Met wat schuifwerk links- en rechtsom was de klus geklaard, hop, de bundel zonder eind weer als nieuw - met zelfs een nieuwe naam: Vodadri.
#07 | ZEG, KEN JIJ DE HOKJESMAN ...
Hokjesgeest, aangenaam - 'n hokjesgeest met osmotische hokjes van rubber, elastiek for that matter, rizomatisch overspannen met efemeer spinnendraad; voor wie zulks iets te exotisch klinkt: dit hier, dat daar, met spooky action at a distance / not a bug but a feature. Zo blijft het helder en proper in de kop. O, noem het tetris in de geest, ja, een manier om mentale blaren te voorkomen, dus geen steentje in de schedel, geen ruis, maar rust, reinheid en regelmaat.
Ik moest hier uit het niets aan denken toen ik op de bodem van mijn 2021-boekhoudpotje 50 eurootjes vond. Hier kon ik wel wat mee, en wat! Namelijk de 'millenniumtrilogie', te weten Dichters van het nieuwe millennium (2016); Bundels van het nieuwe millennium (2018); en, roffelroffel, Gedichten van het nieuwe millennium (2020), direct in huis gehaald na het lezen van dit en dat.
In wezen hoort die buit dus nog bij 2021, wellicht zelfs eerder ... verder wil ik van dat giftige jaar noemen Evi Aarens, Disoriëntaties (waar de thematiek van zindert: een pleidooi voor de verbeelding, het verlangen naar kennis, recht op rebellie, mythische dingen als oerknal, en besprenkelt met (kruis)verwijzingen naar literatuur her en der, niet niks allemaal, gegoten in de strikte structuur van een heuse sonnettenkransenkrans; maar in de praktijk uitgewerkt in een houtjetouwtje-ulevellenrijm, waarbij 't niet niks platslaat als 'n pannenkoek.), Nescio's biografie door L. Frerichs, de Uitgebreide en Herziene Encyclopedie van de Grote Woorden van Mark Boog, en Taschen's Tarot, library of esoterica.
#05 | TEMPUS FUGIT (time flies like an arrow, fruit flies like a banana)
Als bekend heeft een dag 24 uur, een week 7 dagen, dus 168 uur. Zo'n 40 uur hiervan is werk, 56 uur slapen, dus blijft er per week zo'n 72 uur over voor het doen van niets, nergens om, zonder reden, omdat men er zin in heeft; dat komt neer op zo'n 10 uur per dag. Maarrr, als men de 168 uur van de week in 6 dagen opdeelt, wordt het 40 uur werk, 48 uur slapen, dus 80 uur vrij verspreid over 6 dagen, dat maakt ruim 13 uur per dag.
Waar blijft de tijd?!
#04 | ALS 50% HIERVAN LUKT IS DAT 200% MEER DAN VERWACHT
#03 | (AF)MAKEN ...
"Van alle maken is afmaken / het volmaakste", zo stelt de nederlandse dichter Gerrit Kouwenaar. Of ik het ermee eens ben of niet, feit is dat een en ander afmaken zeker geen verkeerd idee is - nog tig projecten om mee aan de slag te gaan, te fixen, deze site de plek om zus en zo te presenteren in vol ornaat.
Hoe? Gewoon beginnen. In tegenstelling tot een boek, wat qua structuur een dwingend lineair verloop heeft, kan een site ad-hoc worden (op)gebouwd. Zeg rizomatisch. Dus de ene dag een bundeltje, de andere dag wat foto's, boeken of wat lijsten, misschien een artikeltje nu en dan, code natuurlijk ook. Gedoe wat wild rondzingt. Kortom, alles tezaam een zelfportret van wie niet bestaat.
Waarom? Waarom niet! En, niet te vergeten: elke dag een multivitamine-pil :)
#02 | 16 AN-SICH CARDS
An-sich cards attempts to show the world at its deepest level, as it is an-sich; each card is a snaphot of quintessential, quantum-mechanical movement, just an actual slice out of all infinite potential possibilities of quirky dancing q-bits.
#01 | BOOK of NINETHOUSAND-NINEHUNDRED-NINETY-NINE 0's & ONE 1
Well, the book of ninethousand-ninehundred-ninety-nine 0's & one 1, is about 16 pages. Its meaning - eh meaning?! - is in the mind of the beholder, but its interpretation is up to you, so in a way, it's a mirror of the whole wide world - should you read it? you could; understand it? you could; experience it? bingo!
#00 | OLIPODRI.GA
As the saying goes, 90% of everything is crap - 90% of art, ideas, poetry, you name it, is fake, wrong, lousy. 10% is decent, but that 1%? Mental fireworks!
This repository is both platform & playground, where a plethora of art, ideas & poetry is shared totally free, because well, 'cause that 1% is worth it, period - not only common stuff as we know it but merged with other mediums into multi layered programmable and composable experiences which can adapt and change over time. In other words, less pompous: a website. Be welcome!
